مارس
20
نوروز یک هزاروسیصدوهشتادوهفت
سال نومی شود .
زمین نفسی دوباره می کشد .
برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند و پرنده های خسته بر می گردند و دراین رویش سبز دوباره…من…تو…ما…کجا ایستاده اییم؟
سهم ما چیست؟..
نقش ما چیست؟…
پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟…
زمین سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد و …
سال نو مبارک …
چون همیشه امیدوار و سال نومبارک…
هیچ دیدگاه
دیدگاهتان را بفرستیددیدگاهی داده نشده است.