۲ دیدگاه

• من گفت :
  آگوست 2014 در 20:18

  عاشقم…..
  اهل همین کوچه ی بن بست کـناری ،
  که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی ،
  تو کجا ؟
  کوچه کجا ؟
  پنجره ی باز کجا ؟
  من کجا ؟
  عشق کجا ؟
  طاقتِ آغاز کجا ؟
  تو به لبخند و نگاهی ،
  منِ دلداده به آهی ، بنشستیم
  تو در قلب و …..
  منِ خسته به راهی…… گُنه از کیست ؟
  از آن پنجره ی باز ؟
  از آن لحظه ی آغاز ؟
  از آن چشمِ گنه کار ؟
  از آن لحظه ی دیدار ؟
  کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت ، همه بر دوش بگیرم
  جای آن یک شب مهتاب ، تو را تنگ در آغوش بگیرم…

• admin گفت :
  آگوست 2014 در 15:40

  خیلی زیبا و با احساس. سپاس

خوراک دیدگاه ها   نشانی بازتاب

دیدگاهتان را بیان کنید.