فوریه
06

آن فرشته کو؟

یک فرشــــــــته داشت می دوید
توی کوچــــــــه های آســــــمان
روی سنگـــــفرش کهکـــــــشان
می دوید و هرکجا که می رسید
با گچ ستاره ها
عکس یک شـــــــهاب می کشید

می دوید و خنــــده هاش نور بود
غصــــــه را بلـــــــــــد نبـــــــود
غصــــــه از بهشـــــت دور بــود
می دوید و بوی رفتنش عجیب بود
رد پایش از شکوفه های سیب بود

می دوید و ناگهان
دامنش به ابرها گرفت و لیز خورد
از کــــــنار خانه خدا چکــــــــــــید
قطــــره قطــــره روی خاک مــرد
هیچکـــــــس ولـــــــــی نگفت
آن فرشته ای که می دوید کــــو!

جای او چقدر خالی است
آی ای خدا ؛ تو لا اقل بگو

از : عرفان نظرآهاری (روی سنگفرش آسمان)