ما آمده ایم به این دنیا که خوب زندگی کنیم، ما نیامده ایم که دیگران را راضی نگه داریم !
ما باید با ملاک ها برخورد کنیم، نه با آدمها ما قرار است که نیرویمان صرف رشد و تکامل اخلاقی ، انسانی ، علمی و هنریمان شود.
قرار نیست که این نیرو صرف تحت تاثیر قرار دادن دیگران شود !
تجربه نشان داده است که ۹۸ % افکار مردم در ۹۸ % موارد کوچکترین تاثیری در زندگی ما ندارد و این ما هستیم که از این نظر چون چاقویی برای ضربه زدن به خود استفاده می کنیم.
فردی که نظر دیگران برایش مهم است، آنچنان در کودکی آسیب دیده و تحت تاثیر پدر و مادری بوده که همواره توجه او را به بیرون جلب کرده اند که چون چشم شده که همه را می بیند جز خودش را !
در واقع این فرد در سن ۲ تا ۴ سالگی متوقف شده که تصور می کند همه در حال دیدن او هستند.
ما در دنیایی هستیم که قرار است بر اساس اصولی درست زندگی کنیم،
در این درست زندگی کردن نیازی نیست که رضایت همگان را جلب کنیم،
بلکه ملاک واقعی ما ، واقعیت، مسوولیت و اخلاق است.